۳۰درصد شهرنشینان، ساکن بافت فرسوده هستند

به گزارش پایگاه خبری عصر بازآفرینی، سیدمسلم سیدالحسینی با بیان اینکه می‌خواهیم توان رقابتی بافت‌های فرسوده را افزایش دهیم، گفت: این بافت‌ها به هر دلیلی از رقابت جا مانده‌اند و از نظر کالبدی، خدمات، سرانه‌های اقتصادی نسبت به میانگین شهری پایین‌تر و مردم ساکن در این بافت‌ها ناامید هستند، خودباوری ندارند، تسلیم وضع موجود شده‌اند و از بیرون نیز انگ‌هایی به این بافت‌ها چسبیده می‌شود.

نگاه تقابلی شهرسازان با نظام سرمایه داری حاکم بر توسعه

وی ادامه داد: به باور من در این شرایط باید خلق ارزش کنیم. یعنی اینکه اول خواسته ساکنان این بافت‌ها را بشناسیم که در نهایت به آشتی شهرسازی و اقتصاد نائل شویم؛ شهرسازان همواره یک نگاه جامع‌محور و اعتراضی نسبت به سرمایه‌داری حاکم داشته‌اند. اما حال فکر می‌کنم زمان رویکرد آشتی‌جویانه با بازار رسیده است؛ یعنی تعامل با محیط رقابتی تا بتوانیم با توجه به شرایطمان نیمه پر لیوان را ببینیم.

۱۴۱ هزار هکتار بافت ناکارآمد شهری داریم

عضو هیئت مدیره بازآفرینی شهری مساحت بافت‌های فرسوده و ناکارآمد شهری را حدود ۱۴۱ هزار هکتار عنوان و اظهار کرد: بخش قابل‌توجهی از جمعیت کشور ساکنین این بافت‌ها هستند و گفته می‌شود تا حدود ۳۰ درصد ساکنان شهرهای کشور در بافت‌های ناکارآمد زندگی می‌کنند. از طرف دیگر نیز با اعتباراتی که دولت دارد و تجربه‌ای که از قبل داشته‌ایم سالیان سال طول خواهد کشید تا نوسازی و بهسازی در این بافت‌ها رخ دهد.

وی یادآور شد: در برخورد با مشکلات اقتصادی بافت فرسوده باید از ظرفیت‌ها و فرصت‌های داخلی این بافت‌ها استفاده کنیم و بتوانیم توان رقابتی بافت را افزایش دهیم. به این صورت که باید خواسته مردم ساکن این بافت‌ها را درک کرده و به جست وجو و کشف دارایی‌های بافت بپردازیم تا ببینیم کدام‌یک از این دارایی‌ها، قابلیت محسوب می‌شوند و کدام‌یک دارای شایستگی است.

بین بافت‌های شهری رقابت ایجاد شود

سیدالحسینی از دیگر مؤلفه‌های نوسازی بافت را تغییرات پویا دانست و تصریح کرد: به عبارت دیگر باید میان بافت‌های مختلف شهری رقابت ایجاد کنیم یعنی همان‌گونه که رقابت و پیامدهای رقابتی در بین کشورها وجود دارد در مقیاس ملی نیز این رقابت را می‌توان بین شهرها و در سطح شهرها نیز بین محلات و نواحی مختلف مشاهده کرد. در این رقابت درون شهرها و مراکز شهری برخی محلات عقب می‌مانند که به بافت‌های جامانده از توسعه یا ناکارآمد تبدیل می‌شوند. این محلات مجبور هستند، مزیت رقابتی خود را آشکار کنند، روی پای خود بایستند و این مزیت‌ها را از حالت بالقوه به بالفعل تبدیل کنند.

سرمایه گذاری در بافت فرسوده، توجیه اقتصادی ندارد

به گفته وی، توجه به مواردی نظیر، مکانیسم تحقق‌پذیری و برنامه اقتصادی طرح، مفید و اقتصادی بودن طرح، منابع مالی و سودآور بودن برای سرمایه‌گذار در بافت‌های نابسامان شهری بسیار مهم است. منابع دولت نیز نقش اهرمی دارد و توسعه را در این بافت‌ها تحریک می‌کند اما این طرح برای بخش خصوصی که قصد سرمایه‌گذاری در این بافت را دارد باید مزیت و عوائد داشته باشد؛ اگر طرح ما چنین زمینه‌هایی را برای ورود سرمایه‌های بخش خصوصی نبیند قطعاً با شکست مواجه خواهد شد؛ اتفاقی که تاکنون افتاده است.