عدم توجه به توسعه روستاها و نبود اشتغال عامل بروز حاشیه نشینی

به گزارش پایگاه خبری عصر بازآفرینی، مهدی مسکنی روز سه شنبه در نشست بررسی موضوع حاشیه نشینی و راهکارهای مواجهه با آن، گفت: کسی که از روی ناچاری حاشیه نشینی می‌کند با آن کسی که زباله گردی می‌کند و درآمد دارد، رویکرد مختلفی دارند اما ما همه این مورد را شامل سکونت گاه‌های غیر رسمی می‌دانیم و همه را در یک تعریف قرار می‌دهیم. محله هرندی تعداد زیادی شهید را تقدیم انقلاب کرده و بیشترین مسجد را دارد اما وقتی که این محله را با یک محله‌ای که بر اثر فرآیند اجتماعی شکل گرفته مقایسه می‌کنیم، نوع نگاه ما به این مقوله حاشیه نشینی را تغییر می‌دهد.

وی درباره علل ساختاری حاشیه نشینی عنوان کرد: سابقه حاشیه نشینی در ایران از سال ۱۳۰۰ آغاز شده است. آنچه به عنوان حاشیه نشینی و دلایل رشد آن محسوب می‌شود بستگی به نگاه رویکردی و مدیریت ما دارد. ما درباره شهروندانی صحبت می‌کنیم که باید حقوق شهروندی داشته باشند. در سال ۹۵ ما ۷۴ درصد شهر نشینی و ۲۴ درصد روستا نشین و ۳ هزار نقطه حاشیه نشینی در کشور داشته‌ایم. برخی آمارهای رسمی حکایت از زندگی ۴۵ میلیون نفر به عنوان حاشیه نشین و ساکن در سکونت‌های غیر رسمی دارد.

وی افزود: علت این پدیده عدم پیروی از دستور امام خمینی ره بوده است. ما روند مردمی بنیاد مسکن را تبدیل به یک روند اداری کردیم. در واقع نادیده گرفتن مردم در حل مشکل و حذف آنها از روند تصمیم گیری، عدم توجه به روستا، عدم پیشرفت متوازن، ندیدن زیرساخت‌های اشتغال در روستاها و مناطق کم برخوردار که موجب مهاجرت جوانان شده است و عدم تناسب برخی قوانین با فرهنگ و سنت کشور که با زیست بوم کشور مغایر از دیگر عوامل بروز حاشیه نشینی است.

دبیر قرارگاه جهادی امام رضا (ع) درباره راهکارهای حل حاشیه نشینی ابراز داشت: تغییر رویکرد بنیاد امام به سمت مشارکت مردمی یکی از راهکارهای اصلی است. تعیین متولی مشخص برای روستاها، ایجاد قانون مهاجرت داخلی، ارائه خدمات هدفمند و هوشمند در روستاها، توسعه پیشرفت متوازن و جبران عقب ماندگی نقاط کم برخوردار ازجمله راهکار حل این معضل است.

مسکنی با اشاره بر بررسی عملکرد گروه‌های جهادی در مسئله حاشیه نشینی، تصریح کرد: نقش گروه‌های جهادی زمانی مشخص می‌شود که ساختار بنیاد مسکن تغییر کند. امروزه برخی در جای دیگر خانه دارند و در کوره‌های آجرپزی نیز یک اتاق دارند. به طور کلی گروه‌های مردمی، جهادی و به ویژه مساجد نقش بسیار زیادی برای مشخص کردن مسیر انجام این امور دارند.